|
|
ARCHIWUM - ARTYKU£Y
|
Jedna noc w hotelu "ULTRA"
Anita Cox - Bong (1997)
|
|
Czułam się, jakbym miała czekać wiek do tego dnia przylotu, po otrzymaniu
przez telefon ekscytującej wiadomości z Radio 1, kiedy skończyli ode mnie
przyjmować odpowiedzi. Teraz jesteśmy w Nowym Jorku, siedzimy w przyczepie,
gdzie robi się make-up, na planie gdzie jest kręcony teledysk do "lt's No Good".
Mój facet Ian kupił bilet i przyjechał razem ze mną. On jest tak samo wielkim
fanem, jak ja i nie było siły, żeby go zatrzymać w domu. Prawie byłam
ucharakteryzowana do mojej roli kelnerki, kiedy ekipę powiadomiono, iż
prowadzący wokal przybył i jest gotowy do charakteryzacji. Byliśmy spięci i
pełni obaw, niezbyt pewni, jak zareagujemy, gdy głowa Dave'a wsunęła się przez
drzwi, patrząc trochę niewyraźnie: "Cześć! Czy dobrze trafiłem?"
Następną rzeczą którą pamiętam, jest to, że usiadł naprzeciwko nas, spytał, czy
jedliśmy śniadanie i czy nie chcielibyśmy się napić kawy i zjeść trochę
orzeszków. Jest coś niesamowicie wyjebistego w tym, że twój bohater, twój idol
pyta cię, czy chcesz cukru. Rozmowa była bardzo relaksująca. Dave wypytywał o
nasz lot i zasugerował, gdzie możemy w Nowym Jorku zrobić zakupy. W momencie gdy
go ucharakteryzowano (więcej już nie potrzebował), zaczął się przebierać - i
TAK! zobaczyłam jego tatuaże. W międzyczasie przybył Fletch i zajął się
rekomendowaniem nam restauracji, aż do momentu, gdy Martin zaczął żartować z
podobieństwa pomiędzy garniturem z cekinów Dave'a i jego wyglądem, jaki miał na
video do "The Meaning Of Love".
Nadszedł czas, by wziąć się do roboty. Zapoznano mnie z Antonem Corbijnem, który
pokazał mi, jak mam wziąć tacę z koktajlami, które w rzeczywistości okazały się
być sokiem z borówek! Dave szybko wczuł się w rolę, i wkrótce pokazał swój
wielki styl z tańczącymi dziewczętami, podczas, gdy Fletch i Martin z
zadowoleniem pozostali w tle. Po kilku próbach w przeraźliwym zimnie, Dave
spytał mnie, jak ja to robię, że się jeszcze trzymam w takich warunkach.
Powiedziałam, że wszystko jest O. K, ale on uparł się, by rozetrzeć moje
zmarznięte ramiona. Moja rola polegała na piciu koktajli i patrzeniu bardzo
znudzonym wzrokiem. Musi to być najcięższa rola dla fana Depeche Mode, by grać
coś takiego, szczególnie wtedy, gdy Dave tak się produkował. Gdy Anton został
zaspokojony i usatysfakcjonowany scenami kręconymi w hotelu, przebrałam się w
moje własne ubranie i przyglądaliśmy się filmowaniu scen finałowych clipu, które
kręcono na zewnątrz hotelu Ultra. Koniec dnia, całuję Dave'a na "do widzenia",
opuszcza nas, by kręcić inną scenę na moście brooklyńskim.
Na drugi dzień kręcenia przybyliśmy w porze lunchu i poznaliśmy JD Fengera,
managera trasowego zespołu i Jonathana Kessiera, jego managera, który dał nam
zgodę na robienie tylu zdjęć, ilu tylko sobie życzymy. Dave pokazał swój status
gwiazdy, pozując do zdjęć z nami i z innymi zwycięzcami konkursu, w
rzeczywistości nie przestawał grać do kamery. To było fantastyczne! Filmowanie
rozpoczęto od sceny w barze z rozbijaniem butelek, łamaniem krzeseł i ohydnym
zdarzeniem, które prawie zaszło, zakończonym na podwójnym basie Fletcha! I
oczywiście występ Antona, jako klubowego compfre. Niezły garniak! Dzień
zakończono na pobliskim skrzyżowaniu, a dokładniej na rogu, było to też bardzo
zabawne i pasjonujące dla tubylców, którzy stawiali oczy w słup na widok
zielonego garnituru Dave'a, szokujÄ…ce nawet biorÄ…c pod uwagÄ™ nowojorskie
standardy. Po ostatnim grupowym zdjęciu, nadszedł czas pożegnania.
Powiedzieliśmy "do widzenia" zespołowi skierowaliśmy się na Times Square na
obiad z Davidem, jednym ze zwycięzców konkursu z Kalifornii i jego żoną Lucieną.
Spędziliśmy niesamowity wieczór jedząc, pijąc, rozmawiając o Depeche Mode i
obiecując sobie nigdy tego nie zapomnieć. To była fantastyczna nagroda i
doświadczenie, którego nigdy nie zapomnę.
|
|
|
|
