NEWS NEWS ARCHIWUM ZESPÓŁ BIOGRAFIA DAVE GAHAN MARTIN L. GORE ANDY FLETCHER ALAN WILDER VINCE CLARKE EKIPA DYSKOGRAFIA ALBUMY SINGLE VIDEO TELEDYSKI SOLO GALERIA ZESPÓŁ KONCERTOWE FANI TEKSTY ORYGINALNE POLSKIE FANI GALERIA ARTYKUŁY ZLOTY FAN-ZINY ARCHIWUM WYWIADY ARTYKUŁY KONCERTY MODEFILES SPRZĘT DOWNLOAD RADIO RMF DM STRONA KONTAKT LINKI KSIĘGA GOŚCI KONKURS MAPA STRONY CREDITS ARCHIWUM - WYWIADY Playing The Angel - Interview Disc  depechemode.com (15.10.2005) Piętnastego paĹşdziernika, na oficjalnej stronie Depeche Mode pojawił się wywiad przeprowadzony z zespołem specjalnie na potrzeby promocyjne ich najnowszej płyty. PoniĹźej tłumaczenie, ktĂłrego autorem jest Ecnelis. Pytanie 1: Kiedy zaczęliście nagrywanie nowego albumu, "Playing the angel"? Andy: Prace zaczęliśmy w tym roku w styczniu w Kalifornii. Przez kilka wcześniejszych miesięcy Martin i Dave pisali piosenki, potem wystartowaliśmy z pięciotygodniowÄ sesjÄ , podczas ktĂłrej zaczęliśmy aĹź jedenaście utworĂłw, co jest rekordem świata jeśli chodzi o Depeche Mode. Pytanie 2: Jak wybraliście miejsce nagrania nowego krÄ Ĺźka? Martin: Jedynym powodem, dla ktĂłrego wybraliśmy Santa Barbarę, Londyn i Nowy Jork było to, Ĺźe w kaĹźdym mieszka ktoś z naszej trĂłjki. Więc bardziej chodziło o to aby wszyscy byli zadowoleni. KaĹźdy ma swoje rodziny i swoje Ĺźycie, więc... trzeba było uszczęśliwić kaĹźdego. Pytanie 3: Czy mieliście wspĂłlnÄ rozmowę jeszcze przed rozpoczęciem nagrań, w ktĂłrej omawialibyście kierunek w jakim powinien pĂłjść nowy album Depeche Mode? Andy: Tak naprawdę Depeche Mode nigdy nie miało konkretnego planu przed rozpoczęciem nagrań, przed wejściem do studia. Wszystko działo się naturalnie. Co do tego albumu to wydaje mi się Ĺźe jego brzmienie zaczęło się klarować po kilku tygodniach, opierajÄ c się cyfrowym brzmieniom charakteryzujÄ cym nasze poprzednie albumy - więcej analogowych syntezatorĂłw, poĹ‚Ä czonych z gitarami było tym, do czego dÄ Ĺźyła nowa płyta i co nam się całkiem podobało. Nie wiem dlaczego poszliśmy w tym kierunku. To był naturalny proces. TakĹźe nasz producent, Ben Hillier był bardzo dobrze obeznany w analogowych syntezatorach i przyniĂłsł ich całkiem pokaĹşny zbiĂłr, ktĂłry wraz z naszÄ kolekcjÄ stworzył moĹźliwość zrobienia czegoś innego od naszych ostatnich płyt. Pytanie 4: Czy trudno było zaczÄ Ä‡ prace nad albumem po czteroletniej przerwie? Martin: Tak, zawsze tak jest, przynajmniej dla mnie... Wizja całego albumu jest przeraĹźajÄ ca, wiesz. Ile będzie na nim utworĂłw? Na poczÄ tku nie widzieliśmy ile utworĂłw będzie Dave'a, ale napisanie dziewięciu piosenek, czy nawet dziesięciu, tak jak zwykle, naprawdę przeraĹźa. Pytanie 5: Czy ktĂłreś z tych utworĂłw były juĹź ukończone w momencie pierwszego wejścia do studia? Andy: Martin i Dave mieli kilka dem, z ktĂłrych większość... byłoby trudno dziś rozpoznać. NiektĂłre z nich sÄ dość podobne, sÄ ukończonymi utworami w sensie tego, Ĺźe majÄ cały tekst, melodię i strukturę akordĂłw, i tak dalej. Pytanie 6: Czy wyczekiwaliście momentu nagrania nowego materiału czy raczej podchodziliście sceptycznie do ponownej pracy razem w studio? Andy: Wiesz, zostajesz odsunięty od swojego ukochanego Ĺźycia, i wracasz do... zasadniczo, po dwuletnim okresie, gdzie musisz ciężko pracować, gdzie ciÄ gle wiele jest jeszcze przed tobÄ , to wielkie wyzwanie i oczywiście ciÄ gły strach "Czy ciÄ gle to potrafimy? Czy potrafimy stworzyć coś ekscytujÄ cego, interesujÄ cego, coś nowego, i tak dalej? Czy nadal moĹźna by koncertować przez rok?" i... tak naprawdę przyniosło to masę radości, nagrywanie płyty, była to być moĹźe jedna z najbardziej przyjemnych sesji od czasĂłw płyty "Violator" lub nawet przed niÄ . Pytanie 7: Wszyscy członkowie zespołu ukończyli projekty solowe, Dave i Martin całe płyty a Fletch swojÄ wytwĂłrnię. Czy czegoś się z tego nauczyliście? Andy: MĂłwiÄ c szczerze, myślę Ĺźe kaĹźda osoba w to zamieszana, Dave i Martin i ja, nauczyliśmy się wiele, co fakt Ĺźe znowu pracujemy razem czyni bardziej interesujÄ cym, mĂłwić Ĺźe szefujÄ c samym sobie przez ostatnie lata sporo się nauczyliśmy i co mogłoby rodzić pewne problemy w rezultacie podziałało w drugim kierunku, angaĹźujÄ c wszystkich w nowy projekt. Pytanie 8: Nad "Playing the angel" pracowaliście z Benem Hillier'em. Jak został wybrany na producenta płyty? Martin: Tym razem chcieliśmy kogoś, kto naprawdę nadzorowałby cały projekt, mĂłwiliśmy Ĺźe potrzebujemy kogoś jak dyrektora, czy głównego nauczyciela, kontrolujÄ cego nas i czuwajÄ cego nad tym, abyśmy szli w dobrym kierunku. Andy: Jak zwykle zadanie znalezienia producenta pozostało Danielowi Miller'owi. Oczywiście Daniel wiedział z jakim typem producenta będzie się nam najlepiej pracowało i w rezultacie otrzymaliśmy klika nazwisk, wśrĂłd ktĂłrych był Ben, ponownie spotkaliśmy się z producentami i spotkaliśmy Bena, decydujÄ c Ĺźe to on będzie dla nas najbardziej odpowiedniÄ osobÄ . Myślałem, Ĺźe jest młody, wygłodniały i nakręcony, ale tak naprawdę nie robił jeszcze wcześniej takiej muzyki. Nie mogę teĹź powiedzieć abyśmy byli wielkimi wielbicielami jego poprzednich produkcji. Chodziło bardziej o jego nastawienie i podejście do robienia muzyki, poza tym wyszło na jaw, Ĺźe jest naprawdę wielkim fanem muzyki elektronicznej, co tylko dobrze się składało i jak juĹź powiedziałem jesteśmy bardzo zadowoleni z brzmienia i ekipy produkcyjnej nowego albumu. Nasi ostatni producenci - Tim Simenon i Mark Bell - byli wielkimi miłośnikami Depeche Mode. Ben Hillier lubi Depeche Mode, ale nie moĹźna by o nim powiedzieć jako wielkim fanie, co było o tyle dobre, Ĺźe nie miał koncepcji w jakim kierunku powinniśmy pĂłjść. To było coś jak, "Oto piosenki, niech brzmiÄ ", i nie musieliśmy przy tym myśleć o Ĺźadnej z poprzednich płyt. Pytanie 9: JakÄ rolę odgrywał w studiu Ben Hillier i w procesie nagrywania nowego albumu? Martin: Naprawdę nie mieliśmy pojęcia jaka będzie rola Ben'a, został zasugerowany wraz z dwoma czy trzema ludĹşmi przez Daniela, z ktĂłrymi przeprowadziliśmy rozmowę i naprawdę polubiliśmy go jako człowieka, od razu. Wydaje mi się Ĺźe naprawdę trudno jest oceniać producentĂłw po ich dotychczasowej pracy, poniewaĹź zespoły, z ktĂłrymi pracowali zazwyczaj tak bardzo się róşniÄ w naszych oczach Ĺźe nie moĹźna powiedzieć co robił tam producent, pracujÄ c w zespole w ktĂłrym jest jeszcze jeden zespół i wejście na pierwszÄ sesję nagraniowÄ było naprawdę jak wejście w próşnię, czy coś tego rodzaju, nie wiedzieliśmy co będzie się działo, Ben zaskoczył nas tym jak swobodnie poruszał się w świecie elektroniki. Większość zespołów, z ktĂłrymi wcześniej pracował nie miała z elektronikÄ nic wspĂłlnego. Cały czas siedzi w internecie polujÄ c na stare, syntezatorowe analogi i w studiu zjawił się z całym zbiorem syntezatorĂłw, co jako jeden z najwaĹźniejszych elementĂłw złoĹźyło się na brzmienie albumu, mieliśmy wokół siebie pełno walizek wypełnionych takim sprzętem. Ale to nie jedyne instrumenty, jakie uĹźywaliśmy podczas nagrań. UĹźywaliśmy wiele współczesnego sprzętu, łagodniejszych syntezatorĂłw, wymieszanych z analogowymi, ktĂłrych brzmienie dominowało, to pozwoliło obrać nam pewien kierunek prac, ktĂłry przypominał bardziej nasze najstarsze dokonania, co było tylko zaskoczeniem, poniewaĹź Ben nie jest zdecydowanie wielkim fanem Depeche Mode, nie Ĺźeby w ogĂłle nim nie był, ale nie wiedział o nas wiele, tak to ujmijmy. Pytanie 10: Jakie sÄ mocne strony Ben'a Hillier'a jako producenta? Martin: Ben jest bardzo spokojnÄ osobÄ , roztaczajÄ wokół siebie pewnÄ aurę, ktĂłra pomogła nam w ogĂłle ruszyć z miejsca, poniewaĹź nigdy nie czuje się przepracowany i taka atmosfera wpływa na cały klimat w studio. Andy: Wydaje mi się Ĺźe Ben ma znakomite spojrzenie na całość prac. Wysłuchuje kaĹźdego z nasz, traktujÄ c nasze pomysły i opinie na rĂłwni, sprawuje pieczę nad całym projektem i bardzo dobrze posługuje się róşnymi instrumentami i syntezatorami oraz nieco perkusjÄ i bębnami. Pytanie 11: Czy jeszcze ktoś był wĹ‚Ä czony w proces nagrywania płyty? Andy: To znaczy mieliśmy cały sztab ludzi, pomagajÄ cych nam, wśrĂłd ktĂłrych był oczywiście Ben Hillier, będÄ cy głównym producentem oraz dwaj bardzo dobrzy inĹźynierowie oprogramowania - Dave McCracken, ktĂłry pracował wcześniej z Ian'em Brown'em i wieloma innymi ludĹşmi oraz Rick Morris, ktĂłry zazwyczaj wspomaga Ben'a - ale tym razem nie zatrudniliśmy dodatkowych muzykĂłw. Na kilku ostatnim albumach skorzystaliśmy z pomocy kilku ludzi, ale tym razem wszystko zostało zrobione przez nasz zespół, ktĂłry pracował w studiu. Pytanie 12: Czy wiedzieliście czego chcecie pod względem muzycznym od tej nowej płyty zanim wystartowaliście z nagraniami? Martin: Nie zupełnie. To znaczy, mieliśmy oryginalne dema i niekiedy wersje końcowe były do nich dość podobne, ale w większości przypadkĂłw przeobraziły się w coś zupełnie innego i rozpoczęliśmy, w ciÄ gu pierszych pięciu tygodni, prace nad około jedenastoma piosenkami, z ktĂłrych około pięć szło juĹź w jakimś konkretnym kierunku. Pytanie 13: Czy powiedziałbyś Ĺźe przez album w warstwie lirycznej przewijajÄ się jakieś obszerniejsze tematy? Martin: Wszystko moĹźna by odwołać do ludzkich dysfunkcji! Nie, mam namyśli Ĺźe gdy mĂłwię Ĺźe "Wszystko moĹźna by odwołać do ludzkich dysfunkcji!" to Ĺźartuję, ale... wiele naszych utworĂłw porusza tematy, ktĂłre nie często goszczÄ w piosenkach pop i na tyle płyty pozwoliliśmy sobie zaĹźartować, jest tam taka mała notka "BĂłl i cierpienie w róşnych tempach", z ktĂłrej przez chwilę się śmialiśmy i z ktĂłrej ciÄ gle się śmiejemy. Myślimy Ĺźe była warta umieszczenia. Nigdy nie postrzegałem naszej muzyki jako zbyt mrocznej. Wydaje mi się Ĺźe zawsze jest w niej pewna nadzieja, zawsze to powtarzam myślÄ c o odczuwaniu muzyki w takiej całości w jakiej ona jest. Pytanie 14: SkÄ d wziÄ Ĺ‚ się tytuł "Playing the angel"? Martin: Na płycie sÄ ze cztery piosenki, ktĂłre mĂłwiÄ o aniele lub aniołach i "Playing the angel" wzięło się z tekstu jednej z nich, zatytułowanej "The darkest star", więc... jak widać tytuł w pewien sposĂłb odnośni się do anielskiego tematu przewijajÄ cego się przez album. Pytanie 15: Czy tytuł płyty przewija się przez niÄ caĹ‚Ä ? Dave: Nie sÄ dzę aby tytuł mĂłwił coś o piosenkach znajdujÄ cych się na płycie... Brzmi dobrze. To tylko gra słów, ktĂłre brzmiÄ dobrze i jak powiedział Mart, to jeden wers z jednej z piosenek. Robiliśmy to często w przeszłości szukajÄ c tytułu na płytę. Czasami po prostu czytasz liryki i inne zapiski, z ktĂłrych coś się wyróşnia i podoba ci się jak to brzmi. Pytanie 16: Pierwszy singiel z tego albumu to "Precious". Czy moĹźecie powiedzieć nam o nim coś więcej? Martin: "Precious" to piosenka o moich dzieciach, poniewaĹź jestem w środku rozwodu i utwĂłr mĂłwi właśnie o nich... o tym, co muszÄ teraz przechodzić... brzmi trochę jak country. Oczywiście nie zostało nagrane w tym stylu. Muzyka w tym utworze jest dość wesoła. Wydawało nam się Ĺźe to najbardziej komercyjny utwĂłr, choć kto wie. Myślę Ĺźe juĹź sami nie wiemy czym tak naprawdę komercja jest. I chyba nigdy nie wiedzieliśmy! Chyba zawsze byliśmy gdzieś obok głównego nurtu, więc to co jest komercjÄ dla nas nie jest koniecznie komercjÄ dla reszty świata. Pytanie 17: Dave, czy moĹźesz nam opowiedzieć o swoich piosenkach, ktĂłre trafiły na album? Dave: Myślę, Ĺźe album ma zawsze u podstaw pewien ładunek emocjonalny, ktĂłry rośnie wraz z postępami w nagraniach, bez względu co się w nich znajdzie zawsze staje się to Depeche Mode i tak właśnie stało się z moimi utworami. Muszę powiedzieć, Ĺźe wchodzÄ c do studia wcale nie miałem o nich takiego wyobraĹźenia, jakim ostatecznie się okazały. MoĹźe "Suffer well" tak, ale z "I want it all" wyszło coś zupełnie innego niĹź sobie wyobraĹźałem i dość szybko zaczęło mi się to bardzo podobać, ale myślę Ĺźe właśnie te utwory tak naprawdę wybrał specjalnie Ben i gdy Martin napisał jeszcze parę, zauwaĹźyliśmy w nich pewnÄ ciÄ głość, ktĂłrÄ prĂłbował uwypuklić, coś co dałoby się czuć na całym albumie i pod względem tekstowym moje utwory dobrze z nimi współgrajÄ , co jest waĹźne dla płyty, aby była spĂłjna, aby utwory tworzyły więź i dla mnie to zawsze jest kwestia... kwestionowania samego siebie - swojego miejsca w Ĺźyciu i wszystkiego co się wokół ciebie dzieje, coś jakbyś obserwował swoje Ĺźycie od środka, za wiele rzeczy musisz brać odpowiedzialność, czy podoba ci się to czy nie i to właśnie wychodzi w piosenkach. Na pewno to słychać w utworach, do ktĂłrych się przyczyniłem. Pytanie 18: Czy nad jakimś utworem rozgorzała szczegĂłlnie gorÄ ca dyskusja? Dave: MĂłwiÄ c szczerze to nie, Ben pracuje całkiem szybko, był stały rodzaj... energii płynÄ cej w studiu, ktĂłrej było znacznie więcej niĹź podczas prac nad naszymi ostatnimi albumami i nie było tak duĹźo... chyba dość szybko zdecydowaliśmy się jaki obrać kierunek wraz ze sprzętem jakim dysponowaliśmy, Ben uĹźywał naprawdę duĹźo instrumentĂłw... szczegĂłlnie analogowych... starych analogowych syntezatorĂłw i Mart zawsze grał na gitarze i... chodzi o złoĹźenie tego w jednÄ całość i taki szalony naukowiec jak Ben Hillier podchodził tak do swojej pracy. To coś co lubi, dodatkowo bije od niego wspaniała energia, dzięki ktĂłrej w studio jest pełno pozytywnych wibracji. Pytanie 19: Jednym z kluczowych utworĂłw na albumie jest "John the Revelator" - moĹźecie o nim coś powiedzieć? Dave: Mieliśmy przy nim szczegĂłlny ubaw, o tak. To chyba jeden z utworĂłw, nad ktĂłrym Martin pracował juĹź w trakcie nagrywania płyty... kiedy byliśmy w Santa Barbara, Mart poszedł do innego pokoju i zaczÄ Ĺ‚ grać, rozwijajÄ c pomysł, wszystko słyszeliśmy, jak rozwijał całość co było czymś naprawdę ekscytujÄ cym. Nie byliśmy pewni do czego zmierza, ale gdy zaczęliśmy następnÄ sesję zabraliśmy się za ten kawałek i po prostu wyszedł... mam na myśli Ĺźe zaczęliśmy od mocnej partii perkusyjnej. Ben zasiadł za bębnami i zaczÄ Ĺ‚ grać... nazwaliśmy go Benny Bonham. Martin grał, ja dorwałem mikrofon, Ben lubi pracować w ten sposĂłb, nieĹşle się bawiliśmy. Z mikrofonem w studiu zachowywałem się jak na scenie, co było teĹź niezĹ‚Ä zabawÄ , potem zwykle słucha co z tego wyszło i całkowicie niszczy. Pytanie 20: Martin, czy czujesz Ĺźe jesteś coraz lepszy w pisaniu piosenek? Martin: Nie mogę tak powiedzieć. Jestem zadowolony z większości naszych piosenek od 1986 roku. Wielu ludzi uwaĹźa "Violator" za nasze szczytowe osiÄ gnięcie, ale ja sam naprawdę lubię krÄ Ĺźki "Ultra" i "Exciter", poza tym podoba mi się takĹźe to, nad czym pracujemy teraz i mam nadzieję, Ĺźe będzie to jedna z lepszych rzeczy... jedna z naszych najlepszych płyt jakie dotychczas nagraliśmy. Pytanie 21: Jak opisałbyś brzmienie albumu "Playing the angel" komuś, kto go jeszcze nie słyszał? Martin: To byłoby naprawdę trudne. Chyba juĹź wcześniej powiedziałem, Ĺźe jest znacznie szybszy, bardziej rytmiczny niĹź nasze ostatnie dokonania. MĂłwiliśmy teĹź o jego analogowej naturze. Jest tego znacznie więcej niĹź na naszych ostatnich płytach... Wydaje mi się Ĺźe jednÄ z rzeczy, ktĂłre najbardziej lubił Ben to popchnÄ Ä‡ kaĹźdy utwĂłr jak najdalej i mĂłc z nim wrĂłcić, gdy tylko zdamy sobie sprawę z tego, Ĺźe zaszedł za daleko. Pytanie 22: Czy opisalibyście "Playing the angel" jako jeden z bardziej eksperymentalnych albumĂłw Depeche Mode? Andy: Nie jestem pewien czy to jest eksperymentalny album Depeche Mode. Z pewnościÄ jest to płyta brzmiÄ ca zupełnie inaczej niĹź co najmniej dwie poprzednie, będÄ ca być moĹźe powrotem do czegoś w stylu "Black celebration" czy bardziej z okresu "Music for the masses". Dave: O tak. Album jest zdecydowanie inny i kiedy pierwszy raz usiedliśmy razem aby się nad nim zastanowić, nawet jeśli nie mieliśmy na to ochoty i nie byliśmy psychicznie do tego przygotowani, wszyscy chyba czuliśmy Ĺźe jeśli chcemy nagrać razem kolejnÄ płytę to musimy postawić przed sobÄ pewne wyzwania i prawdziwym kluczem do całości był Ben, ktĂłry wszedł w to wszystko nie będÄ c nawet wielkim wielbicielem naszej muzyki. Znał parę naszych utworĂłw i musieliśmy mu dostarczyć całe pudło muzyki, ktĂłrÄ by przesłuchał... ale naprawdę miał pomysły, oczywiście odnośnie naszego podejścia do projektu i był z tym dość agresywny i to było to, czego potrzebowaliśmy, z czego zdawaliśmy sobie sprawę. Pytanie 23: Czy po zakończeniu prac byliście zadowoleni z rezultatu końcowego? Martin: Praktycznie zawsze podobała nam się muzyka, jakÄ robiliśmy, więc... ale zawsze byliśmy wypaleni pod koniec płyty, przez co naprawdę bardzo trudno powiedzieć jak jest ona dobra, bez względu czy ci się podoba czy nie. Zazwyczaj potrzeba paru miesięcy odpoczynku od płyty aby mĂłc do niej powrĂłcić i przesłuchać ponownie i tym razem nie jest inaczej. Mogę powiedzieć Ĺźe jesteśmy z niej bardzo zadowoleni, ale w tej chwili nie moĹźemy się na niej jakkolwiek skupić, poniewaĹź słyszeliśmy te piosenki juĹź wiele razy. Pytanie 24: Czy czujecie Ĺźe zmierzacie do stworzenia doskonałego albumu Depeche Mode? Martin: Nie wiem. Naprawdę nie jestem w stanie odpowiedzieć. Wydaje mi się za kaĹźdym razem gdy wydajemy album wszyscy myślÄ Ĺźe będzie to nasza ostatnia płyta i ostatnia trasa koncertowa. CiÄ gle stykam się z fanami, ktĂłrzy w kółko potarzajÄ "Jestem pewien Ĺźe to będzie wasza ostatnia trasa i nigdy juĹź nie zagracie tej czy tamtej piosenki. Czy moglibyście zagrać jÄ na tej trasie, tej ostatniej?" i naprawdę nie wiem czy oni wiedzÄ coś czego ja nie wiem, ale nie mam pojęcia co kaĹźe im myśleć Ĺźe będzie to ostatnia płyta i trasa, choć moĹźe majÄ rację. Powtarzamy to samo od 1986 roku, ale nigdy nie było to pewnikiem i jakoś dotrwaliśmy razem aĹź do dzisiejszego dnia. Pytanie 25: Czy czujecie się szczęśliwi mogÄ c znowu pracować razem? Czy myśleliście Ĺźe "Exciter" moĹźe być waszÄ ostatniÄ płytÄ ? Andy: Chyba po kaĹźdym albumie ma się uczucie Ĺźe to moĹźe być ostatni i po zakończeniu trasy moĹźe się okazać Ĺźe takim będzie, ale oczywiście ciÄ gle coś się dzieje i ciÄ gle nagrywamy dobre płyty i wypadamy nieĹşle na scenie, naturalnÄ rzeczÄ jest to Ĺźe nagraliśmy kolejnÄ płytę, ale nigdy nie wiadomo jak długo to jeszcze potrwa. Starzejemy się. Dave: WspĂłlnie wspinamy się na wielkÄ gĂłrę, zdobywajÄ c doświadczenie, to jedna z większych części naszego Ĺźycia, ja sam zawsze... mĂłwiÄ c szczerze, zawsze podczas rozpoczynania prac nad albumem była jakaś naprawdę niedokończona sprawa, zawsze tak było. Wiesz, mam takie uczucie od kiedy... Razem stworzyliśmy parę naprawdę, ale to naprawdę dobrych albumĂłw, ten jeden czy tamten czy ta część czy inna ale zawsze pozostaje chęć zrobienia albumu najlepszego jaki tylko potrafimy, ciÄ głego dÄ Ĺźenia do tego i jak długo taki stan się utrzymuje tak długo napędza cię do dÄ Ĺźenia ku celowi. Jest coś czego z pewnego powodu nie ukończyłeś. Mam właśnie takie uczucie, za kaĹźdym razem. Andy: Jesteśmy bardzo, bardzo uprzywilejowani z powodu 25 lat istnienia. CiÄ gle chyba nagrywamy wspaniałe płyty. Wydaje nam się Ĺźe tworzymy dobry zespół, do ktĂłrego naleĹźenie jest zaszczytem, więc, czy będzie więcej albumĂłw Depeche Mode? Prawdopodobnie. Pytanie 26: Czy byliście zaskoczeni gdy Depeche Mode wymieniono jako główny zespół majÄ cy wpływ na kulturę dance i scenę techno z Detroit późnych lat osiemdziesiÄ tych? Andy: To było naprawdę, naprawdę dziwne, poniewaĹź jak sÄ dziłem jesteśmy uwaĹźani przez ludzi za najbardziej biały z białych zespołów z Basildon a jak się okazało wywieraliśmy wpływ na naprawdę wielu ludzi róşnego pochodzenia. Pytanie 27: Niemal za chwilę zespół ruszy z rozlegĹ‚Ä , światowÄ trasÄ . Czego się po niej spodziewacie? Dave: Wiesz, w tej chwili trasa, ona mnie napędza, tak bez wÄ tpliwości było z dwoma ostatnimi. Budziłem się i pamiętałem wszystko z zeszłej nocy. Pamiętałem twarze ludzi na publiczności i pamiętałem towarzyszÄ ce temu uczucie, ktĂłro sprawia Ĺźe chce się to zrobić jeszcze raz i to właśnie jest dla mnie motorem działania. Chcę dać z siebie wszystko co tylko mogę najlepszego, chcę wyjść na scenę i wydrzeć to z siebie, tak właśnie teraz to postrzegam. Czuję się tak jakby mnie oswobodzono, więc wyjście tam i bycie w najlepszej formie jest pewnego rodzaju obowiÄ zkiem, kaĹźÄ cym dać z siebie wszystko. Wyjazd w trasę i koncertowanie co noc stwarza moĹźliwość ponownego dania piosenkom czegoś od siebie i tchnienia w nie nowego Ĺźycia. Pytanie 28: Depeche Mode jest zespołem niewiarygodnych sukcesĂłw. Czy jesteście dumni z tego, co osiÄ gnęliście? Dave: Och, tak, na pewno. Głównym powodem, dzięki ktĂłremu osiÄ gnęliśmy tyle w ciÄ gu tych 25 lat to fakt, we wszyscy się znamy. Jakoś przetrwaliśmy to. Myślałem nawet, Ĺźe pośrĂłd wielu innych zespołów to właśnie na ten postawiłbym pieniÄ dze jeśli miałbym obstawiać ktĂłrego zespołu juĹź nie będzie. Zapewne mamy o wiele więcej wspĂłlnego z takimi grupami jak U2 i R.E.M. niĹź z innymi naszymi rĂłwnieśnikami, z ktĂłrymi startowaliśmy, pod względem długowieczności... wchodzÄ c do studia i nagrywajÄ c nowy album po tym wszystkim ile się juĹź razem zrobiło musisz naprawdę szukać czegoś nowego, praca musi stawiać wyzwania, bo nie pozostaje jej juĹź nic innego. Nie chodzi o przezwyciężanie tego czy tamtego. Pytanie 28: Jak myślicie, gdzie Depeche Mode zmieści się muzycznie w 2005 roku? Dave: Nigdzie się nie zmieści i nigdzie się nie mieściło i to zawsze było jednym z naprawdę... i nawet zaczęło mi się to podobać. Nie ma niczego podobnego do Depeche Mode, tego jak pracujemy i co z tej pracy wynika. To naprawdę to unikatowe doświadczenie, z ktĂłrego ciÄ gle czerpiesz radość i w ktĂłrym jest czÄ stka ciebie samego, jest to coś naprawdę innego i chyba właśnie w tym leĹźy prawdziwa moc Depeche Mode.
	Copyright © 2005-2024 Modern Mode Realizacja : DIALNET strona główna /  news /  zespół /  dyskografia /  galeria /  teksty /  fani /  archiwum /  strona